Kısıtlanmak

Henüz yazdığım bir önceki yazımda da belirttiğim sıkıntım büyük aslında. Yaşamanın güzel niceliklerini unuttum kendimce. Teknolojiye ilgi olarak inanılmaz bağımlı bir insanım. Bilgisiz yaşayamıyorum, bilhassa teknoloji konusunda. Sosyal medya, internet kapsamında bağımlı olduğum bir portal var mı dersek; herhalde biraz samimi ve dürüst olup Twitter yanıtını vermeliyim. Hiç bu kadar rahatsız olduğum bir sene olmamıştı, bu dönem çok farklı hissediyorum Twitter için. 9 sene oldu üye olduğum tarihten itibaren fakat ilk defa bu kadar soğuk hissediyorum Twitter'a karşı. Artık bilgi elde edemiyorum. Soğuğum, hatta kullanımıma kısıt da getirmek istiyorum fakat arada bilgi edinmek maksatlı bu platformu kullanmak hiç fena olmazdı diye düşünmüyor da değilim.

Facebook'un hiçbir zaman bağımlısı olmadım, telefonda durduğu için girer bakardım. Facebook'un inanılmaz pil tükettiğinin kanıtlanması ile beraber telefonumdan kaldırdım. 2-3 hafta açmadığım oluyordur. Şöyle söyleyeyim tablette kurulu olmasa kullanmayacağım.

Instagram ile alakalı katı bir tavır takınıyorum. Telefondan silmedim ama iş vakitlerinde değil, akşam sınırlı miktarda açıyorum uygulamayı.

Ekşi Sözlük'e çok giriyordum bir ara, telefonda uygulaması da vardı aslında. Fakat oradaki kullanıcıların edepsizliği ve saçmalıklardan ötürü direkt olarak uygulamayı sildim. Çok nadir ziyaret ediyorum, özellikle bir şey aramak için giriyorum.

Sıra Twitter'a geldi. Platformu terk etmek istemiyorum. Anonim hesap ile yer almayı da tercih etmiyorum. Aslında zaman akışıma düşen şeyleri kontrol etmem gerekiyor. Bunun için uygulayacağım adımlar; zırvalayan ama takibi bırakamadığım (nezaketin gözünü seveyim) insanların sesini kısmak, kelime filtresi kullanmak (Galatasaray adına bunu yapacağım eminim) ve benzeri önlemler. Uygulama simgesini de ana sayfadan kaldıracağım, ulaşılabilirliği zor olunca insan girmeyi tercih etmiyor açıkçası.

Podcast ile oyalanmayı çok istiyorum. Bir cesaret kırılımı, gerçekten kırabilirsem bir şeyler başarabileceğimi düşünüyorum. Buradaki başarı kendi istikrarım, yoksa kitlelere hitap etme gibi bir amacım yok.

Peki neden sıraladım bunları? Kitap okumuyorum. Çok sevdiğim bir alışkanlığım vardı, dergi okurdum. Onu da unuttum. Makale okumayalı uzun zaman oldu. Bir zamanlar kapatamadığım bir uygulama, Feedly'i artık yüklemiyorum bile telefona. Bilgi isterken aslında gerçek bilgiye ulaşmıyorum. En önemlisi de farklı boyutlardaki ışık süzen ekranlardan alamıyorum gözümü. Ne ara bu hale geldik? Buna bir son demeli artık. Bilgisayarı bırakınca telefon, telefonu bırakınca TV, onu bıraksak tablet.. Saatim bile ekrana sahip.

Gelişmeleri göreceğiz.