Berkay Işık

Bisiklet benim için komşumuzun küçükken Avcılar'da bana kısmi olarak hediye ettiği üstteki Peugeot Mosaique ile başladı. O zamanlar gazeteden verilen bu eski bisiklet benim çocukken en büyük yoldaşım oldu ve Avcılar semtinin birlikte görmediğimiz sokağı kalmadı neredeyse. Çok kaliteli bir bisiklet olmadığı mantıken aşikardı, özellikle üzerindeki ekipmanlar bazında. Fakat benim gözümde yeri bambaşkaydı. Bisiklet ile 7 yıldan fazla süren birlikteliğimiz bir gün tenis oynamaya gittiğimde onu kilitlediğim yerde döndüğümde bulamamam ile sona erdi. Yaşadığım hüznü tarifleyemem. Ardından Castello markalı Türk üretimi bu bisiklet ile tanıştım. Daha fiyakalıydı tabii, amortisörlü ve No Fear yazısı ile adeta ışıl ışıl parlıyordu. Bu bisikleti yazlıkta kullanıyordum ama Peugeot'un havasını hiçbir zaman yakalayamıyordum. Ömrü çok uzun olmadı, depoda terk edildi. Sene 2014 olduğunda ise benim için gerçek bir bisiklete geçmenin zamanı gelmişti. Çeşitli araştırmalar ve

Bir önceki yazımda belirttiğim gibi, hayatımda yepyeni bir dönem başlıyor ve yeni işimin lokasyonundan ötürü yeni bir eve taşınıyorum. Bu, gerçek manada oturacağım 3. ev olacak fakat ailemden bağımsız (kısmi, kardeşimle olacağım) ilk evim olacak. Farklı perspektiften bakarsam, şimdiki eve taşındığımda 19 yaşındaydım. O zaman bütün eşyalarımı taşımak zorundaydım ve yaşıma göre eşyam fazla değildi. Şimdi, ev bölünecek çünkü mevcut odamdan tam anlamı ile taşınmıyorum. Bu da eşyalarımı seçerek yeni eve götürmek demek. Bu süreçte fark ettim ki, gerekli veya gereksiz bir sürü şey satın alıyoruz ve atmaya kıyamıyoruz. Biriktiriyoruz. Kendimden örnekleyeyim; 15-25 yaşları arasında muazzam bir kırtasiye gereçleri aşkım vardı. Aldım, aldım ve aldım. 100'den fazla mekanik kalemim var. Onlar zaman geçtikçe ufak bir koleksiyona dönüştü. Tükenmez kalemler de sayısı yabana atılacak kadar değil. Onlar 3-5 ufak kese kağıdına sığdı ve bir şekilde muhafaza edebildim ama odanın geri kalanında

“Tanrım, Bana değiştirebileceğim şeyleri değiştirmek için cesaret, Değiştiremeyeceğim şeyleri kabullenebilmek için sabır, İkisi arasındaki farkı bilmek için akıl ver…” İnternette çoğunlukla Hitit Duası olarak geçen bu mısralar aslında Wilferd Arlan Peterson’a ait muazzam bir şiirin bir kesiti. Başlangıcının “Tanrım, beni yavaşlat” gibi sakinliğe davet eden bir havada olması ilk gördüğümde bu şiiri ne kadar çok seveceğimi bana göstermişti. Yazımın konusu ise değişim ve değişim cesareti. Yaklaşık 2.5 senedir çalıştığım iş yerinden geçtiğimiz hafta itibariyle ayrıldım. Bu ayrılışımın 9 günlük Ramazan Bayramı’ndan hemen önceye denk gelmesi benim şansım. Tabii bayramdan sonra yeni bir işe başlayacak olmam da benim şansım. Çalıştığım yerden ayrılmak benim için çok zor bir süreç olacaktı zira şirketin sahibi aile dostumuz olunca ve birlikte şirket için belli aşamalar geçirince ayrılmak biraz üzücü oluyor. Hele ki devam eden bir iş varsa… Fakat yaşadığım tonla s